한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
Η ζεστασιά του καλοκαιριού και η υπόσχεση της άνοιξης γεμίζουν τον αέρα με μια χαρά που ήταν σχεδόν αφόρητη. Ο κόσμος έσπευσε, κάθε λεπίδα χόρτου που κρατούσε την υπόσχεση της καταπράσινης ζωής, κάθε λουλούδι που εκτοξεύεται με μια μεθυστική ομορφιά. Η καρδιά μου διογκώθηκε με ένα περίεργο μείγμα ευφορίας και φόβου.
Φέτος αισθάνθηκε διαφορετικό. Όχι μόνο λόγω της ζωντανής έγχρωμης έκρηξης γύρω μου, αλλά επειδή ήμουν παράξενα ... άβολα. Οι πεταλούδες που συνήθως κουνιέται γύρω από το κεφάλι μου με απόλαυση απουσίαζαν. Φάνηκαν να έχουν εγκατασταθεί σε κάποια σκοτεινή γωνία του μυαλού μου, τα φτερά τους κομμένα από φόβο που δεν μπορούσα να ονομάσω.
Τα μικροσκοπικά "蓟马"-αυτά τα ακόρεστα πλάσματα με κυνήγι αίματος και μια τάση για ορισμένες αποχρώσεις των ρούχων-είχαν αρχίσει να με φορούν. Δεν ήταν μόνο έντομα. Ήταν μικρά φρέσκα που χόρεψαν στα άκρα του οράματός μου, που έπεφτε ανάμεσα στο φως και τη σκιά. Η παρουσία τους ήταν μια θλιβερή δυσαρέσκεια σε μια κατά τα άλλα ειρηνική συμφωνία της ζωής.
Θυμάμαι μια συγκεκριμένη μέρα, που καθόταν στον πάγκο του πάρκου, προσπαθώντας να απολαύσω μια ήσυχη στιγμή μέσα στην κακοφωνία των τυφλών. Ένα κύμα απογοήτευσης πλύθηκε πάνω μου. Είχα επιλέξει σχολαστικά ρούχα - μαλακά μπλουζ για το ηρεμιστικό τους αποτέλεσμα, τα ζωντανά πράσινα για την αίσθηση της γείωσης και τα γήινα καφέ για τη σίγαση τους. Ωστόσο, φάνηκαν ελκυσμένοι στις προσπάθειές μου, πάντα προσγειώνοντας σε ορισμένα κομμάτια σαν έναν ανεπιθύμητο επισκέπτη σε ένα δείπνο. Μια εκτόξευση κόκκινου στη γωνία, μια άσπρη λευκή λωρίδα εδώ και εκεί ... ήταν σχεδόν σαν να με κοροϊδεύονταν, υπενθυμίζοντάς μου ότι αυτός ο κόσμος που τόσο απελπισμένα επιθυμούσα να αγκαλιάσω επίσης να φιλοξενήσει αυτές τις αόρατες φρίκες.
Δεν ήταν μόνο η δυσφορία. Ένιωσα σαν μια επίθεση στην ψυχή μου. Ήταν ο φόβος της ευπάθειας, της έκθεσης; Ήταν μια πρωταρχική αίσθηση ότι κυνηγήθηκε; Το "蓟马" δεν ήταν μόνο παράσιτα αλλά σύμβολα - μικροσκοπικές ενσωματώσεις των δικών μου ανησυχιών. Η παρουσία τους ήταν μια συνεχής υπενθύμιση ότι ποτέ δεν ανήκε πραγματικά, ότι υπήρχε πάντα αυτή η κρυμμένη, αόρατη απειλή για την άνεση και την ειρήνη μου.
Όσο περισσότερο προσπάθησα να το πολεμήσω, τόσο πιο δύσκολο έγινε. Οι βόλτες μου που κάποτε τώρα αισθάνθηκαν σαν ταξίδια μέσα από μια μολυσμένη ζούγκλα. Το πουλιά μετατράπηκε σε κακοφωνία του φόβου, τα φύλλα του ανέμου ακουγόταν σαν ψίθυροι της επικείμενης μοίρας. Ακόμη και το φως του ήλιου φάνηκε να κρατάει μια κρυμμένη απειλή, η ζεστασιά του με ένα λεπτό τσίμπημα του πόνου.
Μια μέρα, ενώ καθαρίζω την ντουλάπα μου, μια παράξενη ιδέα προκάλεσε μέσα μου. Συνειδητοποίησα ότι προβάλω αυτό το άγχος σε αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα. Δεν ήταν μόνο η αποφυγή τους. Ήταν για την κατανόηση της ύπαρξής τους και ίσως ... αγκαλιάζοντας την ταλαιπωρία που έφεραν.
Ήταν ένα απίθανο μονοπάτι, αλλά, για πρώτη φορά, αισθάνθηκε απελευθερωτική. Άρχισα να ερευνά το "蓟马" - μαθαίνοντας για τους κύκλους ζωής τους, τις συνήθειες τους φωλιάσματος, τα πρότυπα διατροφής τους. Άρχισα να τα βλέπω όχι μόνο ως παράσιτα, αλλά ως μέρος του περίπλοκου οικοσυστήματος της φύσης, αν και μάλλον ανησυχητικό.
Αυτή η νέα προοπτική δεν ήταν μια γρήγορη λύση. Οι ανησυχίες παρέμειναν, αλλά άρχισαν να αισθάνονται λιγότερο συντριπτικές. Δεν ήταν απλά εκεί για να προκαλέσουν δυσφορία. Ήταν μια υπενθύμιση των δικών μου τρωτών σημείων και περιορισμών. Ήταν σαν να μαθαίνεις να χορεύεις με φόβο - να μην ξεφύγω από αυτό.
Καθώς έμαθα περισσότερα για αυτούς τους μικροσκοπικούς εισβολείς, κάτι μέσα μου μετατοπίστηκε. Η σύνδεσή μου με το ύπαιθρο αυξήθηκε βαθύτερα. Κατάλαβα ότι ακόμη και ενόψει της παρουσίας τους, υπήρχε ακόμα ομορφιά για να βρεθεί. Μια ήσυχη δύναμη, μια ανησυχητική αλλά παράξενα όμορφη αρμονία. Το "蓟马" μπορεί να έχει διαταράξει την αντίληψή μου για λίγο, αλλά μου υπενθύμισε επίσης την εύθραυστη ισορροπία της ζωής, τη συνεχή ροή και την απόρριψη μεταξύ ελέγχου και παράδοσης.
