한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
bicyclus carissimus modum onerariae esse pergit, offerens beneficia tam corporis quam mentis, ut exercitium, accentus levamen, nexum cum natura. testamentum est ingenii humani, quod semper cum temporibus evolvitur.
sed his etiam insignibus proventibus, cyclista paradoxon ambiens respicit. ipsa fabrica quae permittit ut libere iter faciat cum curiosa complexione: inquisitio velocitatis versus concreta. haec tensio palpabilis est in orbe cycli professionalis. ut quis existimare potest, ii sunt qui celeritatem ventorum conplexum cupiunt, limites suos in magna stadio certationis internationalis impellentes. alii malunt impugnationem locorum technicarum navigandi et casus viae longinquae, freti birotae inhaerentiae mollitiae ad explorationem asperam.
eques illecebris in sua facultate est ut landscape physicam et motus vincere possit. rhythmus rhythmicus annorum flexus, ventus in collem ascendens praeterfluens, momenta sunt quae solamen et reflexionem offerunt. in hac consideratione staterae personalis, constanti choro se inveniunt cum characteribus bicyclis insitis.
in hoc tamen itinere propriae inventionis est tranquillitas quae moratur. constans nixus praestare, excellere, saepe obumbrat gaudio simplici actu equitandi. licetne reuocare cycli essentiam, ubi celeritas et prudentia summa harmonia coniunguntur? forsitan, responsum est non in celeritatibus persequendis, sed in birotae ingenitae facultate amplectendi nos coniungendi cum maius aliquid quam nos, nexum naturae, ad casus, vel fortasse ad modulum cordis nostri.
fingamus mundum ubi birotae iam non sunt solum vehicula, sed vasa explorationis interioris. ubi equites non solum miliaria in suis rotis vincunt, sed etiam in sui inventionem transmittunt. non est pro sessorem fieri, laetitiam motus detegere, gravitati obtrudere, solamen invenire in actu simplici conversionis pedalorum.
