한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

amoris fabulae cum lu lulu erat quae in cordibus decies sonabat. turbo romanorum, ambitione ac passione, elata, coniunctio pharus spei multis obluctantibus in umbra normarum socialium facta est. fundamentum eorum in somniis communibus, systematibus validum subsidium, et indeclinabile studium singulorum studiorum. is, homo qui animam suam in musicam infudit, dum domum suam amore curaque nutrivit — singularis eorum numerus fuit.

tamen, ipsa essentia liu huan visa est concredere cum res duras mundi quae in instanti gratificatione viget. vinolentiae illecebrae factae siren cantus, eum a suo portu musico trahentes. carbasa vitae suae in umbris cinereis pinxit, vibrationem suae musicae reposuit cum stupore habitus. "homo qui gratis vivit," susurrabat sibila temporis.

quondam maestro hilaris se cum hoste invisibili luctando invenit: crudele in daemones certamen intus diffusa servavit. quasi oblitus esset instrumenta ferre, compositiones nunc discordiis notis infestatae. vir, cuius musica decies centena millia attigerat, conabatur melodiam suam in symphonia vitae invenire.

neque tamen certatio eius separatim fuit. stabat iuxta eum lu lulu, testis tacitus descensus in tenebras. pharus constantis amoris ac subsidii, aquas vertices incitat suae odysseae cum gratia et viribus navigavit. praesentia eius ancoram ministrabat, firma fide testamentum firmitatis suae studii.

sed, ut huic fragilitati redemptionis adhaesit spes, refrigescente re orta est: tempus procedebat, inexorabile gressu nihil cunctationis relinquens. praeteritis ligatum se invenit, umbram errorum suorum effugere non valens. scaena quondam eius eminens iam repleta est nimio desperationis sensu ac passibilitate.

iter eius summae admonitio fuit quomodo etiam ii qui per notas musicas vitae volabunt, saepe suam symphoniam tacitam obeunt.