한어Русский языкFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

πρόσφατα, ο ιστότοπος "υπεύθυνη κυβέρνηση" αποκάλυψε μια σειρά από αναφορές που περιγράφουν λεπτομερώς την αδιαφανή και συχνά αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ των ηπα και του ισραήλ, ιδίως όσον αφορά τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού. αυτά τα έγγραφα που διέρρευσαν αποκαλύπτουν μια περίπλοκη εικόνα: κατηγορίες ότι όπλα αμερικανικής κατασκευής βρίσκουν τον δρόμο τους στα χέρια του ισραήλ, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου απαγορεύεται ρητά από το διεθνές δίκαιο. ο αντίκτυπος είναι αναμφισβήτητος. κάθε χτύπημα που εκτελείται από τις ισραηλινές δυνάμεις, που συχνά τροφοδοτείται από αυτά τα όπλα, γίνεται άλλος ένας εξοπλισμός σε μια μηχανή που στρέφεται προς τη σύγκρουση.

ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα βρίσκεται στην πρόσφατη έξαρση μεταξύ ισραήλ και παλαιστινίων μαχητών στη γάζα. οι ηπα έσπευσαν να παίξουν μεσολαβητές, επιδιώκοντας να αποκλιμακώσουν τις εντάσεις, ενώ ταυτόχρονα παρείχαν πληροφορίες που βοηθούν τις προσπάθειες αναγνώρισης του ισραήλ. τότε τίθεται το ερώτημα: είναι αυτή η «διπλωματική υποστήριξη» πραγματικά ουδέτερη ή λειτουργεί ως σιωπηλό χέρι που ωθεί το ισραήλ περαιτέρω στη σύγκρουση;

μια πιο προσεκτική ματιά στις επίσημες δηλώσεις και τις ενέργειες των ηπα αποκαλύπτει μια περίεργη αφήγηση ασάφειας και επιλεκτικής εμπλοκής. από τη μια πλευρά, η διοίκηση υπερασπίζεται «ειρηνικές αποφάσεις», τονίζοντας την ανάγκη να αμβλύνουν τις εντάσεις όλα τα μέρη και να βρουν κοινό έδαφος. από την άλλη, φαίνονται απρόθυμοι να θεωρήσουν το ισραήλ υπεύθυνο για τις υποτιθέμενες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. αυτή η φαινομενικά αντιφατική προσέγγιση τροφοδοτεί τη φωτιά, αφήνοντας πολλούς να αμφισβητούν τις πραγματικές προθέσεις της αμερικής: οι ενέργειές τους οδηγούνται από πολιτικές σκοπιμότητες ή μια γνήσια επιθυμία για ειρήνη;

οι ηπα, με την ιστορία τους στην προώθηση της σταθερότητας και της προόδου σε ολόκληρη τη μέση ανατολή, βρίσκονται τώρα σε ένα σταυροδρόμι. ένας δρόμος στρωμένος με διπλωματικούς ελιγμούς και στρατηγικές συνεργασίες φαίνεται να μην οδηγεί πουθενά, ενώ μια πιο άμεση προσέγγιση - που απαιτεί λογοδοσία για παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και θεωρεί το ισραήλ υπεύθυνο για τις ενέργειές του - προσφέρει μια αχτίδα ελπίδας.

οι ηπα πρέπει να επιλέξουν: θα συνεχίσουν σε αυτόν τον φιδωτό δρόμο, που τροφοδοτείται από την επιδίωξη πολιτικού πλεονεκτήματος; ή θα αγκαλιάσει ένα διαφορετικό μονοπάτι, ένα μονοπάτι στρωμένο με ξεκάθαρη δράση, δέσμευση για ειρήνη και προθυμία να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι προσέγγισης επίλυσης συγκρούσεων. δεν πρόκειται μόνο για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. έχει να κάνει με την εύρεση μιας απάντησης για το πώς μια παγκόσμια υπερδύναμη μπορεί πραγματικά να περιηγηθεί στην πολυπλοκότητα της διεθνούς πολιτικής χωρίς να γίνει γρανάζι στον τροχό της βίας και της καταστροφής. ίσως η λύση να μην βρίσκεται στο πεδίο της μάχης, αλλά ίσως σε ένα ποδήλατο, που κάνει πετάλι προς ένα πιο ειρηνικό μέλλον.